Instalacja rura w rurze (PIP) wykonana ze stali nierdzewnej wg DIN 1.4301/1.4307 służyła do transportu wewnętrzną rurą neutralnego produktu (czekolady), który był podgrzewany do temperatury 58°C przez wodę płynącą rurą zewnętrzną. Wzdłuż rurociągu wewnętrznego przyspawano elementy dystansowe ze stali nierdzewnej. Szybkość korozji takiej konstrukcji wzrosła wskutek wprowadzania do wody jonów żelaza z instalacji rurowej i zbiornika retencyjnego wykonanych ze stali węglowej. Zwiększona zawartość jonów żelaza w wodzie spowodowała powstawanie i gromadzenie rdzy we wszystkich kieszeniach przyspawanych elementów dystansowych. Adsorpcja chlorków w rdzawych osadach spowodowała lokalne zwiększenie ich stężenia, co sprawiało formowanie szczelin i wżerów korozyjnych. W rezultacie powstała duża liczba perforacji obu rurociągów w ciągu zaledwie 20 dni od rozpoczęcia produkcji. Perforacje były zlokalizowane głównie w szczelinach pomiędzy przekładkami dystansowymi i miejscami ich kontaktu z powierzchniami rurociągów. Zaproponowano środki zapobiegawcze dla przeciwdziałania korozji istniejącego układu rury w rurze.