Jednym z efektów obserwowanych i prognozowanych zmian klimatycznych są zmiany w zapotrzebowaniu na energię w układach HVAC. W artykule przeanalizowano szereg dostępnych danych klimatycznych dla Warszawy (Okęcie), umownie uszeregowanych jako historyczne, współczesne i prognostyczne. Na podstawie analizy tych danych określono wskaźniki zmian klimatu w postaci stopniodni ogrzewania (HDD), stopniodni chłodzenia (CDD), gramodni nawilżania (HGD) i gramodni osuszania (DGD). Dla poszczególnych danych klimatycznych stwierdzono znaczące różnice w wartościach tych wskaźników. W przypadku scenariuszy RCP (Representative Concentration Pathway), umożliwiających prognozę klimatu do roku 2100, zaobserwowano ogólną tendencję spadkową wskaźników HDD i HGD i wzrostową wskaźników CDD i DGD. W celu zweryfikowania wartości wskaźników zmian klimatu obliczono całoroczne zapotrzebowanie na energię do ogrzewania, nawilżania, ochładzania i osuszania powietrza w przykładowym systemie klimatyzacyjnym. Uzyskane wyniki wskazują na ogólną ich zgodność z obliczonymi wskaźnikami. Dla każdego z przypadków określono ponadto czas niedotrzymania założonych warunków cieplnowilgotnościowych przy zastosowaniu konwencjonalnego systemu klimatyzacyjnego. Już obecnie, w zależności od danych współczesnych, czas przekroczenia tych warunków w sposób nieakceptowalny dla użytkowników może stanowić od 2,2% do ok. 5% całkowitego czasu korzystania pomieszczeń w ciągu roku. Natomiast w roku 2100, w zależności od scenariusza RCP, czas ten może osiągnąć wartość 5,9% dla RCP 4.5 i aż 10,8% dla RCP 8.5. Dlatego już dzisiaj należy uwzględniać te trendy w projektowaniu nowych budynków i układów HVAC.