Celem przeprowadzonych badań było określenie możliwości zastosowania bakterii bioługujących w solubilizacji metali ciężkich ze ścieków powstających w instalacji mechaniczno – biologicznego przetwarzania odpadów. Ocenę efektywności bioługowania oparto na podstawie monitoringu pH, potencjału redox oraz stężeń chromu, miedzi, niklu oraz cynku. Proces uwalniania metali do formy rozpuszczonej był procesem selektywnym zależnym od cha- rakterystyki pobranych ścieków oraz czasu procesu. Ponadto, w kolejności, zakwaszenie ścieków, zaszczepienie mikroorganizmami oraz dodatek siarki jako substratu energetycznego były czynnikami wpływającymi na efektyw- ność bioługowania. Zastosowanie najkorzystniejszych warunków procesowych umożliwiło solubilizację metali w zakresie 70 – 95%. Zastosowanie procesu bioługowania w przetwarzaniu ścieków jest ograniczone z uwagi na zmienne efekty procesowe. Problematyka przetwarzania tego typu ścieków przez bioługowanie wydaje się nadal perspektywiczna, tym bardziej, że uzyskana biomasa może stanowić wartość dodaną technologii przetwarzania jako produkt nawozowy.