W artykule autorzy przedstawiają wyniki badań modelowych wskazujące na konieczność stosowania systemów kierowania procesem ewakuacji w celu poprawy jej bezpieczeństwa. Architektura dróg komunikacyjnych i wewnętrzny układ przeszkód w budynku powodują, że prowadzenie ewakuacji w sposób bezpieczny nie jest jednoznaczne z prowadzeniem jej najkrótszą możliwą drogą. Jest to szczególnie zauważalne gdy na najkrótszej możliwej dla użytkownika drodze ewakuacyjnej występuje zagrożenie. Analizy dla projektowych pożarów niezależnie od szybkości ich rozwoju wykazały, że zoptymalizowane oznakowanie ewakuacyjne uzależnione od lokalizacji miejsca zagrożenia prowadzi do bardziej bezpiecznego jej prowadzenia, bez zbędnego narażenia użytkowników na niebezpieczne czynniki pożaru. Natomiast wraz ze wzrostem szybkości rozwoju pożaru rośnie poziom bezpieczeństwa przy zastosowaniu zoptymalizowanego oznakowania. W badaniach udowodniono również skuteczność modelu względnej długości drogi ewakuacyjnej do wyjść ewakuacyjnych. Niniejsze badania są rozwinięciem analiz przeprowadzonych przez Choi i Chi, w których wykorzystano teorię grafów oraz ryzyko narażenia na dym użytkowników przemieszczających się poszczególnymi odcinkami drogi ewakuacyjnej.