Mikrobiologiczny skład bioaerozolu pomieszczeń istotnie wpływa na zdrowie i dobre samopoczucie ich użytkowników. Kluczowe znaczenie w utrzymaniu wysokiej jakości powietrza odgrywa sprawność wentylacji. Celem pracy była ocena wpływu ozonowania prowadzonego przy zmiennym natężeniu strumienia wentylacji na skład mikroflory powietrza. Badania przeprowadzono w laboratorium chemicznym z czterostopniową wymuszoną wentylacją mechaniczną. Zastosowano generator ozonu o wydajności 1000 g O3/min. Próby bioaerozolu bakteryjnego i grzybowego pobierano metodą zderzeniową. Do hodowli bakterii mezofilnych i psychrofilnych wykorzystano podłoże TSA, grzybów agar Sabouraud. Stężenie mikroorganizmów w powietrzu podano jako CFU/m3 powietrza. W trakcie badań mierzono temperaturę, wilgotność względną (RH), objętościowe natężenie przepływu powietrza (VFR) i stężenie ozonu. Średnie minimalne stężenie ozonu osiągnięte po 20 minutach pracy jednego generatora ozonu wyniosło 0,23 ppm (VFR 0,036 m3/s), a średnie maksymalne 0,585 ppm (VFR 0,004 m3/s), co spowodowało spadek liczebności odpowiednio mezofili o 31,7%, 70,2% i psychrofili o 32,7%, 75,3%. Jednoczesne użycie dwóch generatorów ozonu pozwoliło na uzyskanie średniego stężenie ozonu na poziomie 0,96 ppm (VFR 0,122 m3/s), co przełożyło się na skuteczność dezynfekcji odpowiednio 43,5% i 9,7%. Trudno było stwierdzić jakiekolwiek tendencje w eliminacji grzybów. Stwierdzono jednak, że wraz ze wzrostem wilgotności względnej powietrza zwiększała się skuteczność ozonowania względem grzybów, czego nie stwierdzono jednoznacznie w przypadku bakterii. Wyniki skuteczności dezynfekcji przeprowadzone w warunkach rzeczywistych wykazały, że stężenie bakterii w powietrzu po ozonowaniu zależało od biobójczego działania stężenia ozonu, wartości VFR i czasu ekspozycji.